Reünie wens brandweerjubilaris

,,Je hebt eigenlijk een tweede familie,” zegt brandmeester-bevelvoerder Adrie Ket bij het korps Soesterberg. ,,Je leert er veel mensen kennen.” Zoveel in de periode van ruim 41 jaar als brandweervrijwilliger dat hij hoopt dat er als afsluiting van de feestelijkheden bij het honderdjarig bestaan van het korps nog een reünie georganiseerd kan worden.

Dat Ket (67) twee jaar geleden stopte als actief vrijwilliger bij de brandweer van Soesterberg, betekende niet het einde van zijn inzet voor het korps. ,,Ik blijf wel betrokken,” zegt hij. ,,Ik ben er te lang bij om zomaar te stoppen.” Hij bemant nu de auto voor klein logistiek, die bekend staat als de koekjeswagen.

Daarmee bestrijkt hij de hele VeiligheidsRegio Utrecht (VRU). Hij komt bij grootschalige en complexe incidenten waarvan vaststaat dat die een langere inzet vergen. Hij voorziet dan de vrijwilligers van koffie en andere opkikkers. Hij staat bekend om zijn vers gezette koffie. ,,Groot logistiek heeft een container met een koffieautomaat. Wij stonden ernaast. Iedereen kwam bij ons koffie halen, er was niemand bij de automaat…..”

Dat hij in 1982 bij de brandweer kwam, was wel bijzonder want hij werd in eerste instantie afgekeurd. Het was een grote tegenvaller nadat hij de cursus brandwacht tweede klas met succes had afgerond. Dat was op zich in zoverre al bijzonder omdat hij voor die tijd niets van de brandweer wist.

Een collega op Sterrenberg waar hij toen werkte, Nico Heij, haalde hem over om bij de hulpverleningsgroep op zijn werk te komen. Ket had daar eigenlijk geen zin in, ,,maar als je meedeed was je wel van de vrijdagmiddag schoonmaak af…” Eenmaal erbij vond hij het toch wel leuk. Hij had een gesprek met toenmalig commandant Rien Tammer, en wat hem betreft kon hij bij het korps komen.

Het liep anders. Volgens de keuringsarts was hij te zwaar, hij rookte en nog zo wat dingen. Tammer probeerde de dokter tevergeefs op andere gedachten te brengen. Ket gaf niet op. Hij volgde voor zijn werk de opleiding persluchtdrager en moest opnieuw gekeurd worden. Een andere arts keurde hem goed. ,,Dat heeft me dus een jaar gekost.” Officieel sinds 1 september 1982 maakt hij deel uit van korps Soesterberg. Door omstandigheden een jaar te laat, maar hij is inmiddels gehuldigd voor zijn veertigjarig lidmaatschap.

Hij heeft in de afgelopen 41 jaar veel meegemaakt. Van branden en (verkeers)ongelukken tot de meest uiteenlopende hulpverleningen. Zijn vrouw vindt het prima wat hij doet. Zij zat ook in de hulpverleningsgroep van Sterrenberg, waar ze elkaar leerden kennen. Zij wilde ook graag bij de brandweer, maar toen zij zich aanmeldde was de tijd nog niet rijp voor een vrouw in het korps. Een zoon  kwam wel bij het korps maar moest door drukke werkzaamheden afhaken. ,,Nu probeer ik mijn dochter te pushen,” zegt Ket.

Als zij ook vrijwilliger wordt en het zolang volhoudt als haar vader, heeft het korps er weer een goede kracht bij. Want daaraan is nooit een overschot!

© Copyright Jan van Steendelaar ~ Eempers