Ook daar kwam de covid weer om de hoek kijken, en een miscommunicatie, daarom zijn we niet bij Mario zijn 12,5 jaar bezoek geweest maar 1 jaar later, heel ongebruikelijk, maar bij een 13,5 jaar dat Mario actief is voor en bij de Brandweer Soest.

Mario is eigenlijk al langer in dienst bij brandweer Soest, in januari/februari van 2008 mocht hij immers al meelopen met de oefenavonden. De opleiding startte pas in Oktober, dus toen zijn de dienstjaren pas begonnen met tellen. Vanaf moment 1 kreeg hij wel de pieper maar mocht hij nog niet mee op de uitruk, pas toen hij zijn opleiding brand klaar had, mocht het wel. Vanaf het begin heeft Mario in de verschillende commissies gezeten, waar wij hem als vereniging ook dankbaar voor zijn! Bar commissie, evenement commissie, sport commissie, bestuur, een manusje van alles.

De tijd van de opleiding kan hij zich nog goed herinneren, zo weet hij nog precies met wie hij in de klas zat, en wie de instructeurs waren van de verschillende delen van de opleiding (brand, thv, ogs), hij zat in de eerste klas van de toen vernieuwde opleiding. Ook was de aanstellingskeuring in die tijd anders dan hij nu is, zo moest Mario de slangentoren in, touw klimmen, opdrukken, dat soort oefeningen. Waar hij natuurlijk prima door heen is gekomen.

Na zijn opleiding als manschap is Mario de opleiding als bediener van de hoogwerker geworden, dat doet hij nu al een jaar of 8 a 9. En vanaf moment 1 dat Mario bij de brandweer zit heeft hij chauffeur willen worden, inmiddels is hij dat ook al bijna 6 jaar weer. In die tijd waren er nog wel regels aan, beschikbaarheid op de dag, dat had hij toen ook, dus na een gesprek van een riante 3 minuten kon hij beginnen aan de opleiding.

Uitrukken die hem bij gebleven zijn, de brand op de Bosstraat, een rietenkap waar Mario met 2 andere collega’s de binnen inzet uitvoerde. Hij weet zelfs nog wie de warmtebeeldcamera en de wie de koevoet vast hadden. Soms gaat het ook bijna mis, en dan ben je blij met Mario als een collega, als de dak-nok aan het inknikken is, en hij de collega dan adequaat mee naar buiten weet te nemen, petje af. Of dat een collega zijn handschoenen is vergeten aan te doen, en net zo snel als die binnen staat, ook weer buiten staat. 1 van de mindere uitrukken was voor het opbouwen van licht op de Beetzlaan waar een persoon al een paar weken lag, overleden. Een leuke uitruk die hij nog weet te herinneren is dat een collega zijn helm is vergeten, en zijn ademlucht probeert aan te koppelen. Het was allemaal buiten dus niets aan de hand, dat geeft hem nog steeds een glimlach op zijn gezicht.

Op naar de volgende 11,5 jaar Mario, en dank voor de afgelopen 13,5 jaar!