Marcel Oosterbeek: beste beslissing was bij de brandweer gaan

Marcel Oosterbeek: beste beslissing was bij de brandweer gaan

Het is de beste beslissing in zijn leven geweest, de aanmelding bij de brandweer na bezoek aan een open dag. Het was de dag waarop Marcel Oosterbeek besloot zijn leven te beteren door definitief afstand te nemen van zijn foute vrienden. Hij koos gelijk voor ,huisje, boompje, beestje’ en kreeg dat ook voor elkaar.

,,Iedereen zei toen: dat ga je nooit volhouden,” is hem bijgebleven. Die ,helderzienden’ hebben ongelijk gekregen. Hij heeft sindsdien zijn gezin en vierde inmiddels zijn twintigjarige actieve dienst als vrijwilliger, nu hoofdbrandwacht, bij de brandweer. Hij is nu chauffeur. Interim-voorzitter Edgar van Wijk en bestuurslid Belinda Meusen kwamen hem thuis gelukwensen en een taart aanbieden, met bloemen voor zijn vrouw.

Hij is tien jaar brandweerchauffeur, was kerninstructeur voertuigen en voor de vereniging zat hij jarenlang in de evenementencommissie. Ook was hij stoker in het opgeheven Brandweer Oefengebouw op het kazerneterrein. Met de bronpomp kan hij lezen en schrijven. ,,Iedereen kan het met z’n mond, maar ik kan het ook met m’n handen, ik kan het waarmaken.”

Zijn eerste uitruk was met de materiaalwagen voor de grote brand op 9 juli 2004 in restaurant ’t Luykje. Een brand die hem ook is bijgebleven is die in een gebouw op de algemene begraafplaats aan de Veldweg. Omdat daar geen water was, moest er honderden meters slang uitgerold worden.

Ook de bijstandsverleningen aan korpsen elders, zoals bij grote natuurbranden in Schoorl, Bergen aan Zee en op de Leusderhei staan hem nog bij en recentelijk uiteraard de brand in de eigen kazerne op 14 juni.

In zijn twintigjarige loopbaan bij de brandweer werd decentraal uitrukken veranderd in centraal uitrukken (,,wat het wel veiliger heeft gemaakt”) en werd er een nevenpost ingericht, eerst aan de Nijverheidsweg, later de huidige bij het politiebureau.

Oosterbeek besluit: ,,Ik heb veel leuke dingen meegemaakt, ook minder leuke dingen, maar gelukkig geen enkel brandslachtoffer.”

© Copyright Jan van Steendelaar ~ Eempers