Interview met twee brandweermannen: ‘Leerzaam, nuttig en dankbaar’

Als iedereen zo enthousiast zou zijn over een zinvolle vrijetijdsbesteding als Hans Storm en Lars Vis, dan zou het vrijwillige brandweerkorps van Soesterberg niet op zoek zijn naar meer vrijwilligers. In principe is het korps op sterkte, maar overdag zijn, in tegenstelling tot de avonduren en in de weekends, nog niet voldoende mensen beschikbaar om de uitruk te garanderen. Daarom heeft postcommandant Martijn Steman in een brief aan de Soesterbergse bedrijven een dringend beroep gedaan op degenen die op de dag beschikbaar zijn om zich als vrijwilliger aan te melden.

De nieuwe opleiding begint in maart. Inwoners, mensen die in Soesterberg werken maar elders wonen of huisvrouwen die overdag beschikbaar zijn en die hiervoor interesse hebben, kunnen elke dinsdagavond naar de kazerne komen voor een gesprek. Een jaar geleden deed Hans Storm dat ook, nadat hij op straat met brandweervrouw Elise Bakker in gesprek was geraakt. ‘Ik vind het ook wel wat voor jou,’ zei ze. Toen hij bovendien in de Soester Courant een interview met twee enthousiaste vrijwilligers had gelezen, ging hij op gesprek. ‘Je hebt er wel een beeld bij wat er van je verwacht wordt, maar het is veel interessanter dan ik verwacht had,’ zegt hij. ‘Ik kan het iedereen aanraden.’

Lars Vis, manschap-chauffeur en in opleiding voor bevelvoerder, is het met hem eens. ‘Wie hier één keer geweest is, blijft komen. Het is een club van jong en wat ouder, mannen en vrouwen. Er heerst een geweldige teamgeest. Iedereen weet wat hij of zij moet doen. Het is leerzaam, nuttig en dankbaar werk. Je voelt jezelf ook goed als je een goede dienst hebt gedraaid.’ Ze vinden dat de vrijwilligers in veel gevallen het verschil maken. ‘Waar een ander bij een incident blijft staan kijken of ervan wegloopt, grijpen wij in.’

‘De brandweer wordt pas geëerd als het aan den lijve deert’ zegt een spreuk in de kantine van de kazerne aan de Koppenlaan. Daar zouden vooral meer werkgevers, die ten slotte de mensen beschikbaar moeten stellen, zich bewust van moeten zijn, vinden Storm en Vis. ‘Ze hebben een gratis en regelmatig getrainde veiligheidsfunctionaris in huis die ook het medische aspect beheerst. En het is niet altijd een ander voor wie de werknemer uitrukt, het kan ook voor het eigen bedrijf, familie of een collega zijn.’ Ze doen daarom een beroep op de werkgevers om de wervingsbrief niet achteloos in de prullenbak te doen, maar er open-minded over na te denken of zij ook een bijdrage kunnen leveren aan een goed functionerende brandweerpost.

Schakelen
Vis kwam in 2009 bij het korps Soesterberg toen hij voor zijn werk in het dorp kwam wonen. ‘Ik zocht een manier om snel in de samenleving te staan. Dan denk je al gauw aan verenigings- of vrijwilligerswerk.’ Hij koos voor de brandweer en heeft er geen minuut spijt van gehad. ‘Je leert er alle aspecten van hulpverlening: bij brand, ongevallen, gevaarlijke stoffen. Er is niet één uitruk hetzelfde, je moet steeds snel kunnen schakelen. Je moet ook niet op het afgaan van de pieper zitten wachten. Hij gaat altijd onverwacht af.’

Storm: ‘Het is eigenlijk te laat tot me doorgedrongen hoe afwisselend en interessant dit vrijwilligerswerk is. Als ik dat eerder had geweten, zou ik al op m’n achttiende begonnen zijn. Het is hier bovendien een leuke ploeg mensen, gezellig en begaan met elkaar. Iedereen die aan de opleiding begint, krijgt een passie voor het brandweerwerk. Ik kan het iedereen aanraden.’

Foto Eempers.
Tekst: Soester Courant. Verschenen: 18 januari 2017